ELEFTERIJA - wolne forum Polaków na Cyprze

Podróże i emigracje polaków na Cypr na przestrzeni wieków

Lata 1192 - 1489, Okres Lusignanów (Dynastia Francuska)

W okresie późnego średniowiecza pojawiły się na Cyprze pierwsze ślady polskie. Na wyspę docierali przede wszystkim rycerze, krzyżowcy i pielgrzymi, będący w drodze do Ziemi Świętej. Korzystali z dwóch szlaków i kierunków wiodących z Polski na Bliski Wschód: pierwszego – lądowego, który prowadził przez Wrocław, Kraków, Lwów, Kijów i dalej na Bliski Wschód, bądź drugiego – lądowo-morskiego,  prowadzącego do jednego z portów włoskich, następnie uwzględniał opłynięcie archipelagu wysp i Grecji kontynentalnej, by wreszcie podążyć na Cypr i w kierunku Bliskiego Wschodu. Urozmaiceniem jedno- lub dwumiesięcznych rejsów odbywanych przez Polaków były postoje w portach włoskich, następnie na Korfu, w porcie Rodos i właśnie na Cyprze (był to ostatni postój przed końcowym etapem podróży do Palestyny). Taką właśnie drogę przebył rycerz Wojciech z Pakości, którego celem życia było przyczynienie się do odzyskania Ziemi Świętej. W mieście tym złożył śluby, że dopóki to nie nastąpi, nie będzie zasiadał do posiłku przy stole (ślub ten mógł wypełnić po 9 latach).

Po Wschodzie podróżował także Piotr Bniński (Piotr z Bnina), który w rezultacie na stałe osiadł na Cyprze, skąd udał się w poselstwie Jana, króla Jerozolimy i Cypru na dwór Władysława Jagiełły [Knopek 1997b, s. 65].

O kolejnych Polskich pielgrzymach na Cyprze (z połowy XV wieku) można znaleźć informacje w źródłach obcych. Wynika z nich, iż towarzysze podróży bawarskiego rycerza Stephana von Gumppenberga (zmarłego w Jerozolimie w końcu 1449 roku), spotkali w połowie marca 1450 roku w Nikozji „wielu polskich i pruskich pielgrzymów”. Trudno jednoznacznie określić, ilu konkretnie ich było. Być może pielgrzymi bawarscy spotkali się z wyprawą chorążego sieradzkiego Jana Łaskiego, dziada późniejszego kanclerza i arcybiskupa. Około połowy XV wieku wybrał się on bowiem do Jerozolimy, a w drodze powrotnej oślepł w Nikozji na Cyprze. Po przewiezieniu go do rodzinnego Łaska zmarł w 1451 roku.